مقدمه: نتایج تحقیقات نشان داده شکاف نسبتاً عمیقی در روند آموزش مهارتهای اتاق عمل و عملکرد بالینی وجود دارد. به طوری که آموزش‌های بالینی موجود، توانایی لازم برای انجام مهارتها را به دانشجو نمی‌دهد. یکی از رویکردهای نوین آموزشی، برنامه منتورینگ می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف مرور سیستماتیک روش منتورینگ در آموزش دانشجویان اتاق عمل انجام شد.

روش کار: مطالعه حاضر به شیوه مرور سیستماتیک انجام شد. جستجوی منابع اطلاعاتی فارسی IranMedex, SID and Magiran و انگلیسی PubMed, Ovide, Elsevier, ProQuest و با کلید واژه‌های منتور، منتی، منتورینگ، منتورشیپ، اتاق عمل، جراحی از سال 2001 تا 2015 انجام شد، تمام مقالات و مطالعات مرتبط با منتورینگ جمع آوری شد که 342 مقاله بود. از این تعداد فقط 27 مقاله در مورد استفاده از منتورینگ در اتاق عمل بود.

یافته‌ها: از 27 مقاله‌ای که مرور شد 18 مقاله پژوهشی و 9 مقاله مروری و در دوتم بود. تم‌ها شامل 1- اعضاء هیأت علمی و کارشناسان اتاق عمل به عنوان منتور در آموزش دانشجویان اتاق عمل 2- اهمیت منتورینگ و ایجاد شایستگی بالینی در افراد تازه وارد به اتاق عمل بود. اکثر مطالعات مروری در مورد اهمیت استفاده از منتورینگ در آموزش تکنیک‌ها و روشهای ویژه جراحی و مراقبتهای حین، قبل و بعد از آن بود.

نتیجه گیری: رویکرد منتورینگ بر ارتقاء سطح شایستگی بالینی دانشجویان اتاق عمل مؤثر است. پیشنهاد می‌شود این روش در آموزش بالینی دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی استفاده گردد.