مقدمه: سلامت و بهزیستی پرستاران و تعهد آنان نسبت به محیط کاریشان می‌تواند سبب افزایش کیفیت عملکرد آنان و بهبود ارائه خدمات به مراجعین شود. هدف این پژوهش بررسی اثر عدالت سازمانی ادراک‌شده بر وفاداری سازمانی و بهزیستی شغلی با میانجی‌گری سایش اجتماعی و تعدیل‌کنندگی کنترل شغلی می‌باشد.

روش کار: در این پژوهش پیمایشی، 168 پرستار از بیمارستان گلستان اهواز در سال 1393 شرکت نمودند. جهت گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌های عدالت سازمانی (نیهوف و مورمن)، وفاداری سازمانی (علی و الکاظمی)، بهزیستی شغلی (پارکر و هایت)، سایش اجتماعی (دافی، گنستر و پاگون) و کنترل شغلی (دوییر و گنستر) در بین پرستاران توزیع و پس از دو هفته جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و تحلیل رگرسیون با AMOS-22 و نرم‌افزار SPSS-22 استفاده شده است.

یافته‌ها: بر اساس نتایج، مدل نهایی از برازش مطلوبی برخوردار است (07/0RMSEA = ، 94/0 = CFI و 90/0 = GFI) همچنین، نتایج نشان دادند که عدالت سازمانی ادراک‌شده بر وفاداری سازمانی و بهزیستی شغلی با میانجی‌گری سایش اجتماعی اثر غیرمستقیم دارد و کنترل شغلی توانست رابطه بین عدالت سازمانی ادراک‌شده و سایش اجتماعی را تعدیل کند.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه شرایط محیطی می‌تواند بر ادراکات کارکنان تأثیر بگذارد، پیشنهاد می‌شود که مدیریت بیمارستان با فراهم آوردن فرصت کنترل بر شغل و افزایش توانمندی در انجام شغل، زمینه را برای کاهش سایش اجتماعی و افزایش وفاداری سازمانی و بهزیستی شغلی پرستاران فراهم آورند.