مقدمه: پرستاری به عنوان حرفهای با استرس شغلی بالا شناخته شده است که تأثیرات زیانباری بر سلامت و میزان بروز تواناییهای پرستاران در محیط کار و کاهش کیفیت زندگی کاری آنان دارد
. لذا، این مطالعه با هدف ارائه مدل علّی کیفیت زندگی کاری بر اساس استرس شغلی و هوش هیجانی با میانجیگری خستگی در پرستاران مجرد انجام گرفت.
روش کار: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران مجرد بیمارستانهای شهر اهواز در سال 1399 تشکیل دادند که به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 203 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بود از؛ پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه کیفیت زندگی کاری"، "مقیاس استرس شغلی پرستاری"، "پرسشنامه هوش هیجانی" و "مقیاس خستگی". ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد تمام مسیرهای مستقیم به جز مسیر هوش هیجانی (039/0 =
β و 05/0
p ) به کیفیت زندگی کاری معنادار شدند. مسیرهای مستقیم استرس شغلی (252/0- =
β و 01/0
P<) و خستگی (270/0- =
β و01/0
P<) به کیفیت زندگی کاری، همچنین مسیرهای مستقیم استرس شغلی (413/0=
β و01/0
P<) و هوش هیجانی (164/0- =
β و 05/0
p ) به خستگی از لحاظ آماری معنیدار بود.
مسیرهای غیرمستقیم استرس شغلی (119/0- =
β و 01/0
P<) و هوش هیجانی (034/0=
β و 05/0
p ) نیز از طریق خستگی با کیفیت زندگی کاری معنادار شدند. نسبت روایی محتوا و پایایی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. برای تحلیل دادهها از نرمافزار
SPSS و
AMOS نسخه 24 استفاده شد.
نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی کاری پرستاران محسوب میشود. پیشنهاد میشود با برنامهریزی و اجرای مداخلات آموزشی در زمینه استرس شغلی، هوش هیجانی و خستگی قدمی مثبت در جهت افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران برداشته شود.