مهدیه عبدالهی، اسما عبدالله یار، محمد مهدی دوست محمدی،
دوره ۸، شماره ۶ - ( بهمن و اسفند ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: خستگی و کاهش توانایی انجام فعالیت های روزانه از شایعترین پیامدهای بیماری نارسایی قلبی می باشند. بکارگیری الگوی سازگاری روی برای موارد مذکور مستلزم بررسی دقیق و اجرای برنامه مراقبتی مطابق این الگو می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه مراقبتی مبتنی بر الگوی سازگاری روی بر میزان خستگی و فعالیت های روزانه بیماران نارسایی قلبی انجام گرفت.
روش: مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی بود که در سال ۱۳۹۶ با حضور ۶۰ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان های آموزشی افضلی پور و شفا در شهرکرمان انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص داده شدند. مداخله در ۶ جلسه آموزشی شامل دو جلسه به صورت آموزش گروهی و چهار جلسه به صورت آموزش چهره به چهره برای هر بیمار بر اساس الگوی سازگاری روی انجام گردید. میزان خستگی بر اساس مقیاس پایپر و فعالیت های روزمره با مقیاس بارتل محاسبه گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ و با استفاده از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آزمون های تحلیلی از جمله کای دو، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، تی زوجی، آنالیز واریانس یکطرفه [S۱] وتوکی با سطح معناداری ۰۵/۰ ≥ P تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد بین دو گروه اختلاف آماری معنا داری در میزان خستگی وسطح فعالیت های روزانه بعد از مداخله وجود داشت (۰۵/۰≥p ). نتایج نشان داد در گروه آزمون میانگین وانحراف معیار میزان خستگی قبل از مداخله (۲/۲±۳/۶) در مقایسه با بعد از مداخله (۷/۱± ۵/۳) به شکل معنا داری کاهش یافت (۰۰۱/۰=p ). همچنین در گروه آزمون میانگین و انحراف معیار میزان فعالیت های روزانه قبل از مداخله (۲/۱۱±۳/۴۵) نسبت به بعد از مداخله (۸/۱۲± ۲/۶۲) به شکل معنا داری افزایش یافت (۰۰۱/۰=p ).
نتیجه گیری: استفاده از برنامه مراقبتی طراحی شده بر اساس الگوی سازگاری روی برای کاهش خستگی و افزایش توان انجام فعالیتهای روزانه بیماران نارسایی قلبی به عنوان روشی کم هزینه، غیر تهاجمی و مؤثر در ارائه مراقبت های پرستاری پیشنهاد می شود.
