خانم مژگان لطفی، دکتر وحید زمانزاده، خانم زهرا شیخ علی پور،
دوره ۱، شماره ۱ - ( پاییز ۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: اتاق عمل سیستم پیچیده‌ای است که شخص، تکنولوژی و بیماران را در یک محیط فیزیکی برای رسیدن به پیامدهای مطلوب در بیماران هماهنگ می‌سازد. به همین منظور تقویت دانش و مهارت‌های لازم پرستاران در محیط‌های اتاق عمل ضروری است. این در حالی است که مطالعات نشان می‌دهد، فارغ‌التحصیلان فاقد مهارت مورد نیاز برای انجام کارهای بالینی می‌باشند. با توجه به عدم کارآیی فارغ‌التحصیلان در اعمال بالینی، در دسترس نبودن مداوم مربی برای دانشجو و عدم همکاری پرسنل بخش در آموزش بالینی نیاز به تغییر روش آموزش بالینی احساس می‌شود. مدل همکار آموزش بالینی یکی از روش‌های آموزش بالینی است که در حل مشکلات موجود کمک‌کننده است. این مطالعه با هدف بررسی سطع شایستگی مورد انتظار عملکرد دانشجویان اتاق عمل بعد از کاربرد این مدل آموزشی صورت گرفت.
روش: این پژوهش یک مطالعه پیش تجربی از نوع دانش پژوهی است. کلیه دانشجویان اتاق عمل ترم ۲ شامل ۲۸ نفر در این پژوهش شرکت داشتند که در حال گذراندن واحد کارآموزی بخش استریلیزاسیون در اتاق عمل مرکز آموزشی درمانی سینا، دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند. شیوه استفاده از این مدل به این صورت بود که ابتدا براساس سرفصل درسی، برنامه درس بالینی دانشجویان شامل (اهداف درسی، لاگ بوک، شیوه ارزشیابی و ...) تدوین گردید. دانشجویان به ۵ گروه حداکثر ۶ نفر تقسیم شده و به مدت ۳ روز در هفته به مدت ۹ روز در بخش استریلیزاسیون حضور پیدا می‌کردند. از مدل همکار آموزش بالینی برای آموزش بالینی این دوره از دانشجویان استفاده گردید. در پایان دوره سطع شایستگی عملکرد دانشجویان با بررسی ۲۵ لاگ بوک تکمیل شده توسط آن‌ها، مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج در خصوص سطح شایستگی عملکرد دانشجویان اتاق عمل نشان داد: اغلب دانشجویان (بیش از ۸۰% آن‌ها) به سطح شایستگی خود در خصوص اغلب عملکردهای تعریف شده در لاگ بوک مربوطه، نمره ۴ یا ۵ داده بودند (مقیاس نمره‌دهی ۵-۱) ۷۶/۰۳۳/۳=X ، ۶۵/۳-۰۱/۳=CI. توانایی بسته‌بندی کلیه ابزار برای استریل کردن با حداکثر شایستگی و توانایی کار با محلول‌های شیمیایی ضدعفونی‌کننده و استریل‌کننده با حداقل شایستگی انجام شده بود. نتایج در خصوص رضایتمندی نشان داد که بیش از ۷۰% دانشجویان معتقد بودند راهنمایی لازم در خصوص پک کردن و آماده‌سازی ابزار جراحی و استفاده از اتوکلاو همیشه به آن‌ها ارایه شده است. همچنین ارتباط با سرپرستار، پذیرش دانشجو توسط پرسنل در اغلب موارد رضایت داشتند ضمن این که توانسته بودند از گزارش کار خود توسط مربی بازخود بگیرند.
نتیجهگیری: نتایج حاصل از این مطالعه با مطالعات مشابه هم‌خوانی دارد، لذا با توجه به جوان بودن دوره آموزشی کارشناسی اتاق عمل و کمبود اعضای هیأت علمی متخصص در زمینه اتاق عمل در دانشکده‌های پرستاری و مامایی، استفاده از این مدل آموزشی که عمدتاً بر مشارکت و همکاری افراد ماهر شاغل بیمارستان‌ها در آموزش بالینی تأکید دارد، نقش مؤثر و کمک‌کننده‌ای در آموزش دوره کارشناسی اتاق عمل خواهد داشت.
عزت‌الله میوه چی، شهرام وزیری، قاسم آهی، فرح لطفی کاشانی،
دوره ۱۳، شماره ۶ - ( بهمن و اسفند ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: دانشجویان دانشگاه یک گروه آسیبپذیر در برابر مشکلات سلامت روان هستند. این مطالعه با هدف تعیین تدوین و اعتباریابی جلسات آموزش عزت نفس به شیوه مککی و فانینگ و اثربخشی آن بر سرکوبگری هیجانی دانشجویان انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر طی دو مرحله انجام شد. در مرحله اول با اقتباس کتاب آموزش شناختی عزت نفسِ مککی و فانینگ[۲۰۱۶] جلسات آموزشی تدوین شد. سپس ۸ نفر از متخصصان روانشناسی، روایی محتوایی جلسات را تعیین کردند. در مرحله دوم، از روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری ۲ ماهه استفاده شد. جامعه آماری دانشجویان دختر روانشناسی مشغول به تحصیل دانشگاه علوم و حدیث پردیس تهران در زمستان سال ۱۴۰۲ بودند که با نمونه‌گیری دو مرحله‌ای ارزیابی شدند. در مرحله اول بر اساس نمونه‌گیری هدفمند غربالگری انجام شد. در مرحله دوم از بین دختران واجد شرایط، بر اساس روش تصادفی ساده ۳۰ نفر با دارا بودن ملاک‌های ورود و خروج پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش[۱۵ نفر ) و یک گروه کنترل[۱۵ نفر] جایگزین شدند. آموزش عزت نفس به شیوه مککی و فانینگ طی ۱۶ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد، و پس از گذشت ۲ ماه پیگیری به عمل آمد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه سیاهه سازگاری واینبرگر و شوارتز[۱۹۹۰] استفاده شد. تحلیل داده‌ها از طریق نرمافزار SPSS نسخه ۲۸ با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد آموزش عزت نفس به شیوه مککی و فانینگ اعتبار محتوایی قابل قبولی دارد. همچنین نتایج مداخله آموزشی نشان داد که آموزش عزت نفس به شیوه مککی و فانینگ به‌طور معنی‌داری میتواند بر کاهش پریشانی(۱۸/۳۰۶=F و ۰۰۱/۰=p-value)، بازداری(۰۴/۴۶=F و ۰۰۱/۰=p-value)، دفاعی بودن(۸۹/۱۱=F و ۰۰۱/۰=p-value) و نمره کل سرکوبگری هیجانی(۹۰/۹۳=F و ۰۰۱/۰=p-value) دختران موثر باشد و در مرحلۀ پیگیری این اثر به‌طور معنی‌داری ماندگار بوده است.
نتیجه گیری: میتوان نتیجهگیری کرد که آموزش عزت نفس به شیوه مککی و فانینگ میتواند به‌عنوان برنامه‌ای روا و کارآمد برای کاهش سرکوبگری هیجانی توسط مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی دانشگاهی در دانشجویان دختر مورد توجه قرار گیرد.
