---

مقدمه: پرستاری به عنوان یک رشته علمی و یک حرفه بدنبال برآورده ساختن نیازهای مددجویان در محیط های بالینی و در سطح کلان در عرصه جامعه می باشد. با توجه به اینکه در زمینه مشارکت و همکاری پرستاران در برنامه های درمانی و تشخیصی آندوسکپی سیستم گوارش تاکنون در کشور ما اقدامی نشده است و از طرف دیگر سیستم های بهداشتی و درمانی، به ارائه مراقبت تخصصی از افراد تحت آندوسکپی نیاز دارد. هدف از این مطالعه تدوین و اجرای یک برنامه آموزشی دوره کوتاه مدت پرستاری حرفه‌ای آندوسکوپی سیستم گوارش است. روش: این مطالعه یک تحقیق به روش دلفی به منظورایجاد توافق در باره محتوا و برنامه آموزشی پرستاری آندوسکوپی است که در سه مرحله انجام گرفت. با مرور بر متون در باره دوره‌ها و برنامه‌های آموزشی مربوط به پرستاری اندوسکوپی در دنیا و نیاز سنجی از گروه متخصص و افراد مرتبط با آندوسکوپی گوارشی و در نهایت توافق و اجماع بر روی برنامه و محتوای آموزشی پرستاری آندوسکوپی به عمل آمد و برنامه اجرا گردید. یافته ها: بر اساس شناسایی نیازهای آموزشی پرستاران آندوسکوپی، هشت حیطه آموزشی برای تربیت پرستار آندوسکوپی تعیین گردید. این دوره آموزشی ۲۱۰ ساعته شامل ۱۴۰ ساعت کلاس تئوری تخصصی و عملی و ۷۰ ساعت کارآموزی بود. از استراتژیهای مختلف یادگیری نظری و عملی استفاده و مباحث بصورت ارایه سخنرانی، کار گروهی و خود یادگیری ارایه گردید. آموزش عملی بالینی بصورت نمایش علمی و استفاده از شبیه سازی و آموزش در محیط های بالینی دارای واحدهای اندوسکوپی گوارش بود. نتیجه‌گیری: این برنامه آموزشی بر اساس نظرسنجی از دست اندرکاران آندوسکوپی گوارش و نیازهای تعیین شده به منظور ارتقای دانش، نگرش و عملکرد پرستاران از طریق یک برنامه اموزشی بین حرفه ای انجام گردید. علاوه بر این اجرای چنین برنامه های تخصصی پرستاری می تواند به رشد و توسعه حرفه ای نیز کمک نماید.

---

 مقدمه: سبک­ زندگی ناسالم و مشکلات ناشی از آن، توجه بیشتر به برنامه­های آموزش و ارتقاء سلامت را در میان گروه­های مختلف جامعه ایجاب می نماید. بنابراین، این مطالعه با هدف اثربخشی آموزش همتا بر سبک­زندگی ارتقاء دهنده سلامت در رابطین بهداشت انجام شد.

روش کار: در این مطالعه  نیمه تجربی، ابتدا با نمونه گیری در دسترس، ۵۹ واحد پژوهش از ۴مرکز تحت پوشش مرکز بهداشت شماره ۳ مشهد براساس نتایج مطالعه مقدماتی انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی، ۲مرکز به گروه آزمون (۲۹ نفر) و ۲مرکز  دیگر به گروه شاهد (۳۰نفر) اختصاص داده شد. در گروه آزمون بعد از انتخاب آموزش دهندگان همتا، مداخله آموزشی طی ۶جلسه ۶۰-۴۵دقیقه ای در قالب گروه­های کوچک و آموزش مشارکتی اجرا شد. در گروه شاهد برنامه متداول مراکز انجام شد. در هر دو گروه، پرسشنامه استاندارد سبک زندگی قبل و ۴هفته بعد از مداخله تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار ۱۶-SPSS و آزمونهای تی، من ویتنی، ویلکاکسون و مجذور کای انجام شد.

یافته ها: بعد از مداخله، میانگین نمرات سبک زندگی در گروه آزمون در مقایسه با قبل از مداخله در تمامی  ابعاد افزایش معنی داری داشت(۰۰۱/۰>P)، در­حالی­که در گروه شاهد در تمامی ابعاد به جز مسئولیت­پذیری سلامتی افزایش معنی­داری مشاهد نشد(۰۵/۰P).

نتیجه گیری: آموزش همتا در ارتقاء سبک زندگی رابطین بهداشت موثر است، بنابراین  بکارگیری آموزش همتا در برنامه آموزشی رابطین بهداشت توصیه می­گردد.

---

مقدمه: مستندسازی در اتاق عمل برای مراقبت از بیمار، ارائه‌ی مدرک و سند قانونی از مراقبت‌های انجام شده و تولید اطلاعات برای اهداف پژوهشی ضروری می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر آموزش استفاده از فرم‌های جدید مستندسازی مراقبت‌های حین عمل جراحی بر عملکرد تکنولوژیست­ها و پرستاران اتاق عمل در خصوص ثبت می‌باشد.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۹۷ نفر از تکنولوژیست­ها و پرستاران اتاق عمل در دو بیمارستان شهر اصفهان در سال ۱۳۹۷ انجام شد. پرسنل اتاق عمل به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمون، یک جلسه آموزشی یک و نیم ساعته به روش سخنرانی با موضوع استاندارد­های مستندسازی در اتاق عمل و چگونگی تکمیل ۵ فرم جدید مستندسازی مراقبت‌های حین عمل جراحی تشکیل شد. ۵ فرم مستندسازی به مدت ۲ ماه مورد استفاده قرار گرفت و آموزش از طریق شبکه اجتماعی در طول دو ماه ادامه یافت و نمره ثبت نمونه‌ها به صورت درصد بیان شد، در گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت و نمره ثبت با استفاده از پرسشنامه خودگزارشی به دست آمد.
یافته ها: در گروه آزمون، ۸/۹۰ درصد از افراد مورد بررسی، خانم بودند. رشته تحصیلی ۲/۸۹ درصد از نمونه‌ها اتاق عمل و بقیه پرستاری بود. میانگین نمره کل حاصل از فرم‌های مستندسازی مراقبت حین عمل در گروه آزمون، ۱۹/۹۳ با انحراف معیار ۱۸/۵ از ۱۰۰ و در گروه کنترل ۸۹/۴۲ با انحراف معیار ۰۷/۳۴ از ۱۰۰به دست آمد. میانگین نمره حاصل از ۵ فرم مستندسازی مراقبت های حین عمل جراحی در گروه آزمون به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (۰۰۱/۰ P <).
نتیجه گیری: آموزش استانداردهای مستندسازی در اتاق عمل و استفاده از فرم‌هایی با محتوای مناسب می‌تواند عملکرد پرسنل اتاق عمل را در خصوص مستندسازی افزایش دهد.

---

مقدمه: درگیری شغلی بر نگرش و رفتار حرفه­­ای پرستاران تاثیرداشته و باعث افزایش بازده کاری می­شود. از آنجایی که هوش معنوی و فرهنگی نیز بر رفتار فرد موثر می‌باشد، این مطالعه با هدف تعیین بررسی ارتباط بین هوش معنوی و فرهنگی با درگیری شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر بیرجند انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی ۲۰۰ پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر بیرجند در سال ۱۳۹۷ به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی درگیری شغلی کانونگو و پرسشنامه‌ی هوش معنوی کینگ و پرسشنامه‌ی استاندارد و بومی شده هوش فرهنگی  استفاده شد. در نهایت به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار spss ویرایش ۲۲ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین هوش معنوی (۰۲/۰=p، ۱۶/۰=r) و هوش فرهنگی (۰۰۴/۰=p، ۲۰/۰=r) با درگیری شغلی همبستگی مثبت، ضعیف و معناداری وجود دارد. همچنین بین هوش معنوی در بعد تولید معنای شخصی (۰۱/۰=p، ۱۷/۰=r) و هوش فرهنگی در ابعاد انگیزشی (۰۰۱/۰=p،  ۲۴/۰=r) و شناختی (۰۰۱/۰=,p ۲۴/۰=r) با درگیری شغلی همبستگی مثبت، ضعیف و معناداری وجود دارد، اما درگیری شغلی با ابعاد تفکر وجودی انتقادی، آگاهی متعالی و بسط حالت روحی از هوش معنوی و ابعاد راهبردی و دانش از هوش فرهنگی همبستگی معناداری نداشت (۰۵/۰> p).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و ارتباط درگیری شغلی با هوش معنوی و فرهنگی پرستاران و با توجه به اکتسابی بودن هوش معنوی و هوش فرهنگی پیشنهاد می‌گردد که مدیران سازمان موانع کسب هوش معنوی و هوش فرهنگی را شناسایی و از بین برداشته و شرایط را برای رشد آنها فراهم کنند و با برگزاری کلاس‌های آموزشی مرتبط در این زمینه و با آموزش راه‌های عملی تقویت هوش معنوی و هوش فرهنگی، به قابلیت‌های کارکنان افزوده و در جهت ارتقای درگیری شغلی و عملکرد آنان گام بردارند.
مقدمه: درگیری شغلی بر نگرش و رفتار حرفه­­ای پرستاران تاثیرداشته و باعث افزایش بازده کاری می­شود. از آنجایی که هوش معنوی و فرهنگی نیز بر رفتار فرد موثر می‌باشد، این مطالعه با هدف تعیین بررسی ارتباط بین هوش معنوی و فرهنگی با درگیری شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر بیرجند انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی ۲۰۰ پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر بیرجند در سال ۱۳۹۷ به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی درگیری شغلی کانونگو و پرسشنامه‌ی هوش معنوی کینگ و پرسشنامه‌ی استاندارد و بومی شده هوش فرهنگی  استفاده شد. در نهایت به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار spss ویرایش ۲۲ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین هوش معنوی (۰۲/۰=p، ۱۶/۰=r) و هوش فرهنگی (۰۰۴/۰=p، ۲۰/۰=r) با درگیری شغلی همبستگی مثبت، ضعیف و معناداری وجود دارد. همچنین بین هوش معنوی در بعد تولید معنای شخصی (۰۱/۰=p، ۱۷/۰=r) و هوش فرهنگی در ابعاد انگیزشی (۰۰۱/۰=p،  ۲۴/۰=r) و شناختی (۰۰۱/۰=,p ۲۴/۰=r) با درگیری شغلی همبستگی مثبت، ضعیف و معناداری وجود دارد، اما درگیری شغلی با ابعاد تفکر وجودی انتقادی، آگاهی متعالی و بسط حالت روحی از هوش معنوی و ابعاد راهبردی و دانش از هوش فرهنگی همبستگی معناداری نداشت (۰۵/۰> p).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و ارتباط درگیری شغلی با هوش معنوی و فرهنگی پرستاران و با توجه به اکتسابی بودن هوش معنوی و هوش فرهنگی پیشنهاد می‌گردد که مدیران سازمان موانع کسب هوش معنوی و هوش فرهنگی را شناسایی و از بین برداشته و شرایط را برای رشد آنها فراهم کنند و با برگزاری کلاس‌های آموزشی مرتبط در این زمینه و با آموزش راه‌های عملی تقویت هوش معنوی و هوش فرهنگی، به قابلیت‌های کارکنان افزوده و در جهت ارتقای درگیری شغلی و عملکرد آنان گام بردارند.

---

مقدمه: یکی از رسالت‌های مهم آموزش پرستاری، سلامت عمومی دانشجویان است که با شیوع کووید ۱۹ نظام آموزشی در تمامی سطوح با مشکلات متعددی روبرو شده است. مطالعه حاضر باهدف بررسی وضعیت سلامت عمومی دانشجویان پرستاری در آموزش مجازی حین پاندمی کرونا انجام شد.
روش کار: در این مطالعه مقطعی، تعداد ۲۲۰ نفر از دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل  به روش نمونه‌گیری تصادفی از نوع طبقه‌ای در زمستان سال ۱۴۰۰ وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ای که  شامل  دو بخش مشخصات دموگرافیک دانشجو و پرسش‌نامه استاندارد سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-۲۸) بود جمع‌آوری گردید برای تحلیل داده‌ها از نسخه ۲۶ نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آمار توصیفی ، ‌ ضریب همبستگی پیرسون، ‌ ANOVA و  t-test استفاده شد. آزمون‌ها با درنظرگرفتن سطح اطمینان ۹۵ درصد انجام شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره کل سلامت عمومی ۷/۱۱±۱/۲۰ به دست آمد که ۷۷ نفر (۳۵%) از دانشجویان مشکوک به اختلال در سلامت عمومی بودند و میانگین خرده آزمون های جسمانی۰۱/۳ ± ۴۱/۴  ، اضطراب ۸۸/۳ ± ۲۸/۵ ، عملکرد اجتماعی ۳۶/۳±۹۰/۶ و افسردگی ۸۸/۳ ± ۵۵/۳ به دست آمد.آزمون آماری، رابطه معنی‌داری بین سن و بعد جسمانی نشان داد  (۰۵/۰ نتیجه‌گیری: با توجه ‌به یافته‌ها، سلامت عمومی دانشجویان در این دوره به میزان قابل‌توجهی علی‌الخصوص در بعد عملکرد اجتماعی نیازمند توجه ویژه می‌باشد این شرایط بحرانی تأثیرات منفی بر بعد سلامت عمومی به ‌ویژه دختران طبق مطالعه حاضر داشته که توجه ویژه به‌سلامت عمومی دانشجویان دختر را در پاندمی‌های مشابه آینده می‌طلبد.