۴ نتیجه برای آقابراری
مهسا خدمتی زارع، مریم آقابراری، روح انگیز نوروزی نیا، مائده موسوی پور،
دوره ۹، شماره ۵ - ( آذر و دی ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: با توجه به نقش مهم رشته پرستاری در سیستم بهداشت و درمان کشور، توجه به بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی و عوامل موثر بر آموزش بالینی اثربخش، از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال ۹۸-۹۹ انجام شد.
روش کار:این مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی است که در آن به روش سرشماری، کلیه دانشجویان ترم ۳ تا ۸ مقطع کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز وارد مطالعه شدند. ابزار گرداوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه بررسی وضعیت آموزش بالینی و پرسشنامه بررسی عوامل موثر بر آموزش بالینی اثربخش بود. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss نسخه ۲۶ و آمار توصیفی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:در این مطالعه در مجموع ۱۵۵ دانشجوی پرستاری شرکت کردند. طبق یافته ها، در پرسشنامه بررسی وضعیت آموزش بالینی، حیطه اهداف و برنامه آموزشی با میانگین (۷۴/۰±۳۰/۳) در سطح متوسط، عملکرد مربی با میانگین (۷۵/۰±۶۵/۳) در سطح خوب، برخورد با دانشجو با میانگین (۸۸/۰±۹۲/۲) در سطح متوسط، محیط آموزشی با میانگین (۸۸/۰±۷۵/۲) در سطح متوسط و نظارت و ارزشیابی با میانگین (۹۸/۰±۱۳/۳) در سطح متوسط قرار گرفت. همچنین، در پرسشنامه عوامل موثر بر آموزش بالینی اثربخش ، میانگین نمرات کسب شده در حیطه خصوصیات فردی فراگیر (۸۴/۰±۶۷/۳)، خصوصیات فردی مدرس بالینی (۹۲/۰±۵۹/۳)، شرایط محیط بالینی (۰۲/۱±۰۶/۳)، برنامه ریزی آموزشی (۰۲/۱±۲۶/۳) و ارزشیابی بالینی (۰۲/۱±۰۵/۳) بود.
نتیجه گیری:بر اساس یافته های مطالعه حاضر، وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان مورد مطالعه در سطح متوسط بود. همچنین دو حیطه خصوصیات فردی فراگیر و خصوصیات فردی مدرس بالینی، اثر بخشی بیشتری بر آموزش بالینی داشتند. پذیرش دانشجو بر اساس ظرفیت استانداردهای بالینی، فراهم نمودن امکانات آموزشی رفاهی، تعیین شرح وظایف مربیان و دانشجویان در بیمارستان های آموزشی، استفاده از روش های نوین آموزش بالینی و بیمارستان مجازی برای بهبود و ارتقاء کیفیت آموزش بالینی لازم است.
مهسا خدمتی زارع، روح انگیز نوروزی نیا، نسترن سعیدی، مریم آقابراری،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: ارتقاء سطح کیفی و کمی فرآیند ارزشیابی بالینی، مستلزم بررسی وضعیت موجود و سپس برنامه ریزی جهت ایجاد تغییرات ساختاری و اجرایی لازم است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت ارزشیابی بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری از دیدگاه دانشجویان و اساتید دانشگاه علوم پزشکی البرز انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی است که به صورت مقطعی و در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ انجام شد. کلیه دانشجویان ترم ۳ تا ۸ مقطع کارشناسی پرستاری و کلیه اساتید پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بررسی وضعیت ارزشیابی بالینی به همراه سوالات مربوط به اطلاعات دموگرافیک بود که توسط دانشجویان و اساتید به صورت غیرحضوری (الکترونیکی) تکمیل شد. داده های جمع آوری شده، توسط نرم افزار spss نسخه ۲۶ و آمار توصیفی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره نظرات دانشجویان برابر ۷۴/۰±۸۵/۲ و کمتر از میانگین کل پرسشنامه بود. اساتید نیز وضعیت مشابهی داشته و میانگین نمره نظرات آنها در پرسشنامه ۶۸/۰±۹۰/۲ بود. همچنین، یافته های پژوهش حاضر نشان داد که نحوه فعلی ارزشیابی بالینی که بر اساس چک لیست های طراحی شده توسط اساتید صورت می گیرد، از نظر ۲/۶۵% از اساتید و ۱/۵۷% از دانشجویان شرکت کننده در مطالعه، کیفیت و مقبولیت لازم را ندارد.
نتیجه گیری: از دیدگاه اساتید و دانشجویان شرکت کننده در این مطالعه، فرم های ارزشیابی فعلی که مورد استفاده قرار می گیرند، نامناسب و غیر استاندارد هستند. بر اساس نتایج این مطالعه، ضرورت اصلاح و بازنگری فرم ها و به طور کلی فرآیند ارزشیابی بالینی جهت رسیدن به اهداف آموزش بالینی در راستای توانمندسازی دانشجویان پرستاری احساس می شود.
مهسا خدمتی زارع، روح انگیز نوروزی نیا، مریم آقابراری، سیده صغری طاهر هریکندئی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( مرداد و شهریور ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: لازم است دانشجویان پرستاری به عنوان افرادی که با بیماران تعامل مستقیم دارند، از مهارت های ارتباطی خوبی برخوردار باشند؛ چرا که برقراری ارتباط موثر، سبب بهبود و ارتقاء مهارت های بالینی آنها می شود و برای مراقبت موفقیت آمیز از بیمار ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر ارتباط دانشجو- بیمار، از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال ۱۳۹۹ انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی است که در آن به روش سرشماری، کلیه دانشجویان ترم ۳ تا ۸ مقطع کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز وارد مطالعه شدند. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه الکترونیک محقق ساخته شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بررسی عوامل موثر بر ارتباط دانشجو- بیمار بود. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار spss نسخه ۲۶ و آمار توصیفی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: در این مطالعه در مجموع ۱۴۹ دانشجوی کارشناسی پرستاری شرکت کردند. طبق یافته ها، دانشجویان، عوامل حرفه ای را با میانگین ۶۵/۰±۹۸/۳ به عنوان بیشترین و عوامل فردی را با میانگین ۵۵/۰±۴۴/۳ به عنوان کمترین عامل موثر بر ارتباط خود با بیمار شناسایی کردند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بر اساس دیدگاه دانشجویان به ترتیب، عوامل حرفه ای، محیطی، شرایط بالینی، و آموزشی در درجه اول اهمیت و سپس عوامل اجتماعی و فردی می توانند بر ارتباط دانشجو- بیمار موثر باشند. مسوولان سیستم آموزشی و درمانی، با برطرف کردن کاستی هایی که در این زمینه وجود دارد، می توانند به بهبود شرایط کیفی آموزش دانشجویان و نیز ارتقای کیفی و کمی خدمات مراقبتی ارائه شده توسط دانشجویان به بیماران کمک نمایند.
نسرین مشایخی، مهسا خدمتی زارع، مریم آقابراری، شیرین ریاحی،
دوره ۱۰، شماره ۶ - ( بهمن و اسفند ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: استرس، پدیده ای طبیعی است و به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزانه محسوب می شود. شناسایی عوامل استرس زا و آموزش و به کارگیری سبک های مقابله با آن، می تواند در تربیت پرستارانی شایسته و کارآمد بسیار مفید باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل استرس زا و سبک های مقابله با آن ها از دید دانشجویان پرستاری انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی است که در سال ۱۳۹۹ انجام شد. کلیه دانشجویان ترم ۳ تا ۸ مقطع کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز (۲۰۰ نفر)، به روش سرشماری، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بررسی عوامل استرس زا و پرسشنامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن بود. دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) تحلیل شدند.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار استرس درک شده توسط دانشجویان (۵۸/۰±۸۵/۲) و به تفکیک حیطه های محیط های بالینی (۶۱/۰±۹۱/۲)، شخصی_اجتماعی (۷۳/۰±۸۹/۲)، و تحصیل در دانشگاه (۶۳/۰±۷۵/۲) بود. میزان بکارگیری سبک های مقابله با عوامل استرس زا در ۳/۱% از دانشجویان در سطح بالا، ۵/۶۴% در سطح متوسط و ۲/۳۴% در سطح ضعیف قرار داشت. سبک مقابله ای ارزیابی مجدد مثبت با میانگین و انحراف معیار (۴۳/۳±۲۲/۱۲)، بیشترین استفاده را در میان دانشجویان داشت.
نتیجه گیری: لازم است تا برنامه ریزی های لازم از سوی مسئولان و متولیان حوزه آموزش و بالین برای کاهش و کنترل عوامل استرس زا و استفاده از سبک های مقابله ای موثر در دانشجویان پرستاری انجام شود. در این راستا آموزش و هدایت دانشجویان به استفاده از روش های مقابله ای مسئله مدار مفید به نظر می رسد.
