---

چکیده مقدمه: بررسی رضایت از رشته تحصیلی در هر دانشکده از مسایل اساسی آن دانشکده و جزء لاینفک فعالیت‌های آن در حیطه رفتار و عملکرد سازمانی محسوب می‌شود. در این راستا پژوهشی با هدف تعیین مؤلفه‌های تأثیرگذار بر میزان رضایتمندی دانشجویان پرستاری از رشته تحصیلی انجام شد. روش: در این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) به صورت سرشماری رضایت کلیه دانشجویان پرستاری (۱۶۴ نفر) دانشکده‌های پرستاری و مامایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در ۶ حیطه اساسی (شرایط محیط آموزشی، شرایط محیط بالینی، مربیان، وجهه اجتماعی، ارتباط با همکاران و مدیریت) بر طبق یک پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS v,۱۷ برای متغیرهای کمی و روش‌های آماری توصیفی، همچنین از آزمون‌های آماری مجذور کای، آزمون تی و ضریب هبستگی پیرسون استفاده گردید. سطح معناداری برای کلیه آزمون‌ها برابر با ۰۵/۰p< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اکثر واحدهای مورد پژوهش (۱۰/۸۱%) از رشته تحصیلی خود رضایت کم داشتند. همچنین ۱۴/۸۴% دانشجویان از شرایط محیط آموزشی دانشکده، ۷۰/۵۳% از شرایط محیط آموزش بالینی، ۶۰/۳۶% از نحوه آموزش نظری توسط اساتید دانشکده،۲۰/۳۷% از نحوه آموزش بالینی توسط مربیان بالین، ۶۳/۳۹% از نحوه ارزشیابی توسط اساتید دانشکده، ۷۰/۸۱% از نحوه ارتباط با همکاران و نیز ۴۰/۶۰% دانشجویان پرستاری از وجهه اجتماعی رضایت کم داشتند، همچنین ۱۰/۳۱% از نحوه ارزشیابی توسط مربیان بالین و ۷۰/۵۶% واحدهای مورد مطالعه از نحوه مدیریت پرستاری رضایت خیلی کم داشتند. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر اکثریت دانشجویان از رشته تحصیلی خود رضایت کم داشتند. لذا توجه به عوامل مؤثر در افزایش رضایتمندی دانشجویان نظیر کیفیت آموزش نظری، بالینی و فرآیندهای ارزشیابی، تعاملات و توجه به وجهه اجتماعی که نهایتاً سبب حفظ ارتقای کیفیت آموزشی می‌گردد، حایز اهمیت است.

---

مقدمه: ارزیابی و به‌کارگیری شیوه‌های نوین آموزشی، به منظور جلب رضایت دانشجویان و غنی‌سازی برنامه‌های آموزشی ضروری به نظر می‌رسد. آموزش‌های مبتنی بر رایانه قابلیت‌های متعددی دارند، اما با معایبی نیز همراهند، به طوری که یافته‌های حاصل از به‌کارگیری آن‌ها نتایج متناقضی را نشان داده است. هدف از این مطالعه ارزیابی رضایت دانشجویان پرستاری از بسته آموزشی مبتنی بر رایانه «آموزش اصول تغذیه با شیر مادر» می‌باشد. روش: این پژوهش یک تحقیق مداخله‌ای و از نوع کاربردی می‌باشد که در نیم سال اول ۱۳۹۱ به صورت تک گروهی و به صورت تمام شماری برروی دانشجویان ترم ۸ پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بجنورد که در حال گذراندن واحد کارآموزی کودکان بوده‌اند، انجام شد. جهت سنجش میزان رضایت دانشجویان، داده‌ها ۳ هفته پس از ارایه بسته آموزشی به آن‌ها، توسط پرسشنامه «رضایت از بسته آموزشی» جمع‌آوری گردید و با استفاده از آمار توصیفی و نرم‌افزارهای آماری SPSS v,۱۶ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: در مجموع ۳۸ نفر از دانشجویان پرستاری در این پژوهش شرکت داشتند. یافته‌ها نشانگر این بود که دانشجویان از بسته آموزشی راضی بوده‌اند. به طوری که ۲/۶۷% دانشجویان بیشتر مواقع یا همیشه از محتوای برنامه راضی بوده‌اند. ۳۵/۸۲% افراد در بیشتر مواقع یا همیشه از شکل بسته رضایت داشته‌اند. ۴۵/۹۶% افراد در بیشتر موارد یا همیشه از راحتی استفاده از بسته راضی بوده‌اند و در کل ۸۲% افراد در بیشتر مواقع یا همیشه از کل بسته آموزشی رضایت داشته‌اند. نتیجه‌گیری: بسته‌های آموزشی مبتنی بر رایانه می‌توانند رضایت دانشجویان پرستاری را در آموزش بالینی جلب نمایند. پیشنهاد می‌گردد این بسته‌ها در آموزش دانشجویان پرستاری بیشتر مورد استفاده قرار گیرد

---

مقدمه: نوع رویکرد مطالعه و یادگیری دانشجویان، در میزان رضایت از دوره و پیشرفت تحصیلی نقش دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه رویکرد مطالعه عمل فکورانه با رضایت از دوره آموزشی و پیشرفت تحصیلی انجام گرفته است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان پرستاری ترم سوم، پنجم و هفتم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، و نمونه پژوهش شامل نمونه در دسترس در این مقطع زمانی(۱۸۷ نفر) بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد رویکرد مطالعه عمل فکورانه متشکل از ۲۵ سوال، و یک گویه کلی به منظور سنجش رضایت کلی از دوره، و از معدل دانشجویان برای پیشرفت تحصیلی استفاده شده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی(ضرایب همبستگی، تحلیل واریانس، و آزمون t مستقل) استفاده گردید. یافته ها: بین رویکرد مطالعه عمل فکورانه و متغیرهای پیشرفت تحصیلی و رضایت از دوره همبستگی معنی داری وجود داشت(۰/۰۰۱= p). این رابطه بین رضایت از دوره و پیشرفت تحصیلی نیز دیده شده است(۰/۰۰۱= p). یافته ها همچنین نشان داد که با بالا رفتن ترم تحصیلی، همبستگی بین مولفه های مذکور افزایش یافته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، رشد مطالعه عمل فکورانه می تواند برای مواجهه با دشواری های نظری آموزش پرستاری و آمادگی در راستای مواجهه با پیچیدگی های محیط بالینی در پرستاران موثر باشد. بنابراین دست اندرکاران و برنامه ریزان آموزشی حوزه آموزش پرستاری می بایست با اتخاذ راهبردهای آموزشی، سعی در ارتقای این مهارتها در دانشجویان خود و ارتقای سلامت در جامعه داشته باشند

---

مقدمه: بدون شک ارباب رجوع مهمترین دارایی هر سازمان به شمار می‌رود و تمامی تلاش‌های سازمان‌ها در نحوه ارائه خدمات به او ارزش پیدا می‌کند؛ لذا توجه، تمرکز و حفظ ارباب رجوع درسازمان ها از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا هدف این مطالعه، بررسی ارتباط بین سرمایه‌های انسانی با میزان رضایتمندی خدمات گیرندگان بیمارستان تأمین اجتماعی سبلان اردبیل می‌باشد.

روش کار: مطالعه حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری در این پژوهش دو دسته هستند: درون سازمانی و برون سازمانی. درون سازمانی شامل مدیران و کارکنان بیمارستان سبلان اردبیل به تعداد ۱۹۰ نفر و برون سازمانی شامل بیماران بستری در بخش‌های مختلف در بازده زمانی یک ماه به تعداد ۲۴۰ نفر بود با توجه به محدود بودن جامعه آماری، برای نمونه گیری از روش سرشماری استفاده است و برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته که روائی و پایائی آن سنجیده شده بود استفاده گردید. برای تحلیل اطلاعات از روش‌های آماری توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و برای تحلیل فرضیات از ضریب هبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.

یافته‌ها: نتایج نشان داد بین سرمایه‌های انسانی کارکنان (دانش کارکنان، مهارت ارتباطی کارکنان و خلاقیت کارکنان و در نهایت تعهد سازمانی) و رضایتمندی خدمات گیرندگان بیمارستان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰/۰۰۱> P).

نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه تقویت سرمایه‌های انسانی می‌تواند باعث افزایش رضایتمندی خدمات گیرندگان و مراجعه کنندگان به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی باشد. بنابراین، مسؤولین و مدیران می‌توانند با ارزش نهادن به سرمایه‌های انسانی میزان رضایت مندی خدمات گیرندگان را افزایش دهند.

---

مقدمه: آموزش به بیمار یکی از ویژگیهای مهم در حرفه پرستاری به شمار می رود. از آنجایی که موضوع آموزش به بیمار روی تمام جوانب پرستاری، درمان، بهبودی خیلی موثر است، پی بردن اهمیت آموزش به  بیمار توسط پرستاران مهم  است لذا این پژوهش با هدف تعیین عملکرد آموزشی پرستاران از دیدگاه بیماران با رویکرد حاکمیت بالینی انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در مرکز آموزشی و درمانی ولیعصر شهر بیرجند در سال ۱۳۹۲ انجام گرفت. جامعه پژوهش ۱۶۱ بیمار در حال ترخیص بستری شده در بیمارستان بودند که به روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه آموزش به بیمار پژوهشگر ساخته جمع آوری شد، سپس اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۴ و بهره گیری از آزمون های توصیفی  و استنباطی ( ضریب همبستگی و کای اسکوئر ) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها:نتایج نشان داد که بیشترین میزان آموزش از دیدگاه بیماران در بدو ورود آشنایی با قوانین بیمه ای (۹/۶۰%)، بیشترین آموزشی که بیماران در مدت زمان بستری دریافت کرده بودند در زمینه رژیم غذایی بود (۱/۵۴%) و در زمان ترخیص، مراجعه بعدی به پزشک و پیگیری در مان (۴/۴۸%) بود. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که میزان رضایت بیماران از عملکرد آموزشی پرستاران در حد متوسط (۲۵/۳۶%) بود طبق آزمون آماری دقیق فیشر ارتباط معنی داری بین عملکرد آموزشی پرستاران  و رضایت بیماران از آموزش پرستاران وجود دارد (۰۱۱/۰= p).
نتیجه گیری :نتایج نشان داد، وضعیت آموزش به بیمار در هر سه حیطه زمانی از نظر بیماران از مطلوبیت خوبی برخوردار نبوده ‌است. بنابراین مدیران بخش درمان باید در زمینه بالا بردن سطح آگاهی پرستاران نسبت به اهمیت آموزش به بیمار و تدوین شاخص­ها و استاندارهایی برای ارزشیابی آموزش به بیمار اقدامات لازم انجام دهند.
 

---

مقدمه:ارائه بازخورد یکی از مؤلفه های تدریس اثر بخش است، متأسفانه انجام این امر مهم در محیط های یادگیری بالینی چالش زا می باشد و مربیان بالینی در اغلب موارد از انجام این مسئولیت مهم شانه خالی می کنند.هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ارائه بازخورد شفاهی بر رضایتمندی فراگیران در آموزش پرستاری است.
روش کار:مطالعه حاضر، یک مطالعه مداخله ای از نوع نیمه تجربی است، نمونه گیری به شیوه آسان و در دسترس انجام گرفت. تعداد نمونه ها ۳۳ نفر از دانشجویان پرستاری( ۱۹ نفر گروه مداخله و ۱۴ نفر گروه کنترل) بودند و به همراه مربیان، کارآموزی خود را در بخش اطفال گذراندند. هر مربی در هر دو نوع روش آموزشی حضور داشت. در گروه مداخله، مربی بایستی حداقل یک نوبت در روز و در نزدیک ترین زمان ممکن به عملکرد دانشجو، بازخورد شفاهی را ارائه می نمود. ابزار گردآوری داده ها شامل: فرم اطلاعاتی حاوی مشخصات واحدهای پژوهش و پرسشنامه رضایتمندی از ارائه بازخورد بود سپس داده های مربوطه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۱۷ و آزمون های آماری من ویتنی، کای اسکوئر و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها:نمره رضایت مندی از نحوه کارآموزی وارائه بازخورد موثر در دانشجویان گروه مداخله ۸۷/۶±۹۴/۳۲ و در دانشجویان گروه کنترل ۸۷/۴ ±۲۸/۲۸ بود، (۰۳۸/۰=p) . در بررسی نمرات ۱۹ سوال پرسشنامه رضایتمندی در بین گروه مداخله و کنترل، نمرات سؤالات: بازخورد شفاهی را در نزدیکترین زمان پس از عملکردتان دریافت کردید ، ارائه بازخورد سبب ایجاد علاقه و انگیزه برای مشارکت شما در فعالیت های بالینی و یادگیری در محیط کارآموزی می شد، بازخورد سبب نگرانی شما و ایجاد محیط رقابتی و ترس از شکست گردید، ارائه بازخورد سبب احساس عصبانیت، سرافکندگی و وضعیت تدافعی در شما شد، ارائه بازخورد باعث ارتباط موثر بین مربی ودانشجویان و کادر درمان می شد، در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود(۰۵/۰p<)، اما در ۱۴ سوال دیگر تفاوت آماری معناداری بین نمرات رضایتمندی گروه مداخله و کنترل وجود نداشت.
نتیجه گیری: ارائه بازخورد شفاهی سبب افزایش رضایتمندی دانشجویان پرستاری از آموزش پرستاری می گردد، بنابراین توانمند سازی مربیان در این رابطه امری ضروری به نظر می رسد

---

مقدمه: با توجه به اهمیت ارتقای آموزش پرستاری، نیازمند استفاده از روش­هایی هستیم که توانایی ایجاد دانش و مهارت لازم را در دانشجویان داشته باشند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه روش آموزشی حل مسئله، مشارکتی و رایج بر یادگیری بالینی، اضطراب و رضایت دانشجویان پرستاری انجام شد.
روش کار : این پژوهش نیمه تجربی در فاصله سال­های  ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ در بخش­ های ویژه، بیمارستان امیرالمومنین اراک انجام شد. افراد تحت پژوهش تعداد ۶۰ دانشجوی رشته کارشناسی پرستاری بودند که به روش تصادفی بلوک­بندی شده­ی ثابت انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه ۲۰ نفره تقسیم و وارد مطالعه شدند. پس از اجرای پیش­آزمون دانشجویان گروه کنترل به روش رایج و گروه­های مداخله، یک گروه به روش مشارکتی و گروه دیگر به روش حل مسئله به مدت ۹ روز تحت آموزش قرار گرفتند. در پایان کارآموزی از هر سه گروه پس آزمون گرفته شد و پرسشنامه­های (اشپیل برگر و پژوهش­گر ساخته) تکمیل شد. در نهایت داده­ ها با نرم افزار spss نسخه ۱۶ آمار توصیفی و  استنباطی (آنالیزواریانس، کای اسکوئر، کروسکال والیس، ویلکاکسون، تست دقیق فیشر) آنالیز شدند.
یافته ها: میانگین­ های نمره یادگیری در سه گروه آموزشی بعد از مداخله با یکدیگر اختلاف معنادار آماری داشت(۰۰۰۱/۰=p ) به گونه­ای که بعد از مداخله میانگین نمره یادگیری در روش حل مسئله و مشارکتی بالاتر از روش معمول بود.  درحالی­ که  بین میانگین رضایت در سه گروه و  اضطراب آشکار بعد از مداخله در سه گروه تفاوت آماری معنی­ داری مشاهده نشد(p>۰,۰۵) اما تفاوت آماری معنی­داری بین اضطراب نهان در سه گروه وجود داشت.
نتیجه­ گیری:  نتایج این مطالعه نشان داد که دو روش آموزش حل مسئله و مشارکتی باعث ارتقاء مهارت­های بالینی و کاهش اضطراب دانشجویان شده است؛ لذا پیشنهاد می­شود جهت ارتقاء یادگیری بالینی دانشجویان از این دو روش در آموزش بالینی  نیز استفاده شود.

---

مقدمه: مهارت‌های ارتباطی ابزار مهمی در ارائه مراقبت‌های درمانی به شمار می‌رود. از این رو این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش مهارت­های ارتباطی کارکنان خدمات درمانی اورژانس بر رضایت بیماران انجام پذیرفته است.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی (تیر و شهریور ماه سال ۱۳۹۶) در  شهر تهران انجام پذیرفته است. در این مطالعه ابتدا ۲۰ نفر (کادر درمان: پزشک، پرستار؛ کاردر غیردرمانی: نگهبانی و خدمات) از کارکنان شاغل در بخش اورژانس که بصورت کل شماری انتخاب شده بودند، مورد آموزش دوره مهارت های ارتباطی (۲ هفته، ۴ جلسه ۲ ساعته) قرار گرفتند. در این مطالعه جهت ارزیابی رضایت از برخورد تعداد ۳۲ بیمار قبل از آموزش (تیرماه) و ۴۲ بیمار دیگر یک ماه بعد از آموزش (شهریور ماه) به ۵ سوال یک پرسشنامه خودساخته پاسخ دادند. در این مطالعه جهت تجزیه و تحلیل  داده­ها از آزمون کای اسکور و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ استفاده شد.
یافته ها: این مطالعه بر روی ۷۳ بیمار پذیرش شده در بخش اورژانس (۴۶ نفر (۶۳%)  مرد، ۲۷ نفر  (۳۷%) زن) انجام پذیرفته است. نتایج این مطالعه نشان دهنده­ی افزایش ۱۸% تا ۲۴%  رضایت بیماران از برخورد کارکنان غیردرمانی (نگهبانی و خدمات) و افزایش %۱۷ تا ۱۸% رضایت از برخورد  بیماران کادر درمانی (پزشک و پرستار) طی مداخله بود.
نتیجه گیری: با توجه به تاثیر کمتر دوره مهارت های ارتباطی در بین پرستاران و  پزشکان پیشنهاد می­شود که این دوره، با توجه به نوع برخورد پزشکان و پرستاران طراحی و بصورت مجزا در قالب کارگاه­های با امتیاز بازآموزی برای کادر درمان برگزار گردد.

---

مقدمه  : آموزش و یادگیری از همتایان یک مداخله آموزشی موثر برای دانشجویان دکتری پرستاری در  محیط­های آموزشی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش تلفیقی استاد(منتور) و گروه همتایان بر عملکرد تحصیلی (شامل عملکرد آموزشی + عملکرد پژوهشی)  و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری انجام شد.
 روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه­تجربی بود که با مشارکت ۱۰نفر از دانشجویان دکتری پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توان­بخشی انجام شد. گروه مداخله شامل ۵ نفر از دانشجویان دکتری پرستاری بودند که به همراه استاد راهنما (منتور) در جلسات مشترک گروه همتایان به مدت دو  ترم تحصیلی مشارکت داشتند. گروه شاهد نیز  ۵ نفر از دانشجویان دکتری پرستاری هم دوره  با گروه مداخله بودند که در جلسات مشترک گروه همتایان با مربی شرکت نمی کردند. و روش معمول (روتین) یعنی شرکت در کلاس و انجام پروژهای کلاسی برای آنها انجام می­ شد. پس از پایان دوره آموزش، گروه همتایان با مربی مشترک، عملکرد تحصیلی و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری مورد سنجش قرار گرفت. برای گردآوری داده­ ها از پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش عملکرد آموزشی و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری  استفاده شد.
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد شرکت در جلسات مشترک گروه همتایان به­همراه مربی (منتور) می ­تواند باعث ارتقای عملکرد پژوهشی و افزایش رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری شود، ولی بر عملکرد آموزشی تاثیری نداشت.
نتیجه ­گیری: بر­اساس یافته­های این مطالعه برای افزایش رضایت و عملکرد تحصیلی  دانشجویان دکتری پرستاری توجه به شیوه­ های ترکیبی آموزشی اجتناب­ ناپذیر است. آموزش از گروه همتایان با مشارکت و راهنمایی اساتید می­تواند توانمندی­های علمی و پژوهشی دانشجویان را افزایش داده و منجر به توسعه عملکرد تحصیلی و کسب رضایت تحصیلی بیشتری در دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی شود.
 

---

مقدمه: پرستاری حرفه‌ای استرس‌زا است و سلامت آنان نقش مهمی در حفظ و ارتقای سلامت بیماران دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش همدلی عاطفی و شناختی در پیش‌بینی رضایت و فرسودگی شغلی پرستاران انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران بیمارستان‌های دولتی شهر ارومیه در سال ۱۳۹۷ بودند که از میان آنان ۲۸۵ نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های همدلی عاطفی و شناختی (رنییرز و همکاران، ۲۰۱۱)، رضایت شغلی (اسمیت و همکاران، ۱۹۶۹) و فرسودگی شغلی (ماسلاچ و جکسون، ۱۹۹۳) بودند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-۱۹ با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که همدلی عاطفی و شناختی با رضایت شغلی پرستاران رابطه مثبت و معنادار و با فرسودگی شغلی پرستاران رابطه منفی و معنادار داشتند. همچنین همدلی عاطفی و شناختی توانستند به طور معناداری ۴/۳۸ درصد از تغییرات رضایت شغلی پرستاران و ۱/۵۱ درصد از تغییرات فرسودگی شغلی پرستاران را پیش‌بینی کنند (۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از نقش موثر همدلی عاطفی و شناختی در پیش‌بینی رضایت و فرسودگی شغلی پرستاران بود. بنابراین برای افزایش رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران می‌توان میزان همدلی عاطفی و شناختی آنان را از طریق کارگاه‌های آموزشی ارتقاء بخشید.

---

مقدمه : بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان به عنوان مشتریان نظام آموزشی، نقش عمده ای در ارزیابی عملکرد و فعالیتهای آموزشی دانشگاه دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان از خدمات و امکانات آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کردستان  و عوامل مرتبط با آن  در سال  تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بود.
 روش کار: در یک مطالعه مقطعی ۲۹۲ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال ۱۳۹۶  با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی رضایتمندی از خدمات و امکانات آموزشی انجام شد. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۳ و آزمون های آماری توصیفی(میانگین، فراوانی و درصد فراوانی) و تحلیلی(تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی پیرسون)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
 یافته ها: این پژوهش نشان داد که میزان رضایتمندی از امکانات و خدمات آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کردستان در ۷ حیطه مورد بررسی، در سطح متوسط بود.  میزان رضایتمندی با عوامل سن، ترم تحصیلی و تعداد واحدهای اخذ شده مرتبط بود. رضایتمندی از خدمات و امکانات آموزشی دانشگاه، در بعد وضعیت فیزیکی کلاس ها و مقطع تحصیلی (۰۲/۰=P) ، بعد پراتیک و رشته تحصیلی (۰۱/۰=p)، اختلاف آماری معناداری را نشان داده است. بین تعداد واحد های اخذ شده و دو بعد سمعی بصری و نقلیه ، همچنین بین ترم تحصیلی و دو بعد سمعی بصری همبستگی آماری معناداری وجود داشت(۰۵/۰>p)..
نتیجه گیری: میزان رضایتمندی کلی دانشجویان ازخدمات و امکانات آموزشی در سطح متوسط بود. کم ترین میزان رضایتمندی از خدمات اداره آموزش بود، که این مسئله ایجاب می کند تا مسئولین مربوطه اقداماتی نظیر، استفاده از نیروی کارآمد و جوان  و همچنین به کار گیری نیروی  بیشتر در این اداره را، جهت بهبود سطح رضایتمندی دانشجویان، به عنوان مشتریان نظام آموزشی، مد نظر قرار دهند. 
 

---

مقدمه: افراد سالمند در معرض ابتلا به بیماری­های متعدد از جمله بیماری قلبی عروقی قرار دارند که موجب کاهش رضایت زندگی آنها می شود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت از زندگی از روی بهزیستی وجودی، مذهبی و معنوی و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلا به بیماری عروق کرونر در سال ۹۷-۱۳۹۶ انجام شد. د
روش­ کار: این مطالعه از نوع مقطعی و همبستگی است. جامعه مطالعه شامل سالمندان مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آیت ا... روحانی بابل در سال ۹۷-۱۳۹۶ بودند. تعداد ۲۱۲ سالمند مبتلا به تنگی عروق کرونر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد، مقیاس بهزیستی معنوی (SWBS) و پرسشنامه رضایت زندگی را به روش خودگزارشی تکمیل کنند. جهت تحلیل داده­ها از معیار همبستگی پیرسون و روش رگرسیون گام به گام استفاده شد.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که رضایت از زندگی با بهزیستی وجودی، مذهبی و معنوی و وضعیت تاهل رابطه مثبت و با طول مدت بیماری رابطه منفی معنادار دارد (۰۵/۰>p). همچنین بر اساس نتایج حاصل، متغیر بهزیستی وجودی ۴۱%، ترکیب دو متغیر بهزیستی وجودی و بهزیستی مذهبی ۴۴% و ترکیب سه متغیر بهزیستی وجودی و بهزیستی مذهبی و بهزیستی معنوی کلی ۴۶% از واریانس رضایت از زندگی در بیماران قلبی سالمند را تبیین کردند (۰۵/۰p <).
نتیجه­گیری: مبتنی بر یافته های پژوهش حاضر، رضایت از زندگی در سالمندان مبتلا به بیماری قلبی از طریق سلامت معنوی قابل پیش بینی است. می­توان از این نتایج در تدوین طرح­های درمانی و پیشگیرانه در نظام سلامت، برای دستیابی به رضایت بیشتر از زندگی در سالمندان استفاده کرد.
 

---

مقدمه: کیفیت خدمات پرستاری و به دنبال آن، سلامت افراد جامعه رابطه مستقیمی با رضایت شغلی پرستاران دارد. نشانه­های رضایت شغلی پرستاران بسیار گسترده می­باشد و می‌تواند بر کیفیت زندگی پرستار، افزایش کیفیت مراقبت و رضایتمندی بیماران تأثیر گذارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم‌پزشکی خرم‌آباد در سال ۱۳۹۸ است.
روش کار‌: در این مطالعۀ توصیفی-همبستگی، ۲۰۰ پرستار که در سال ۱۳۹۸ در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم‌پزشکی خرم‌آباد مشغول به کار بودند به روش نمونه‌گیری تصادفی‌طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسشنامه اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسشنامه رضایت شغلی مینه‌سوتا و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی۲۸سوالی بود. داده‌های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در این مطالعه، رضایت شغلی پرستاران در سطح متوسط و کیفیت زندگی آنها در سطح ضعیف بود. رضایت شغلی در حیطه نوع شغل(۵۳/۰±۴۸/۳) بالاترین و در حیطه نظام پرداخت(۵۹/۰±۰۹/۲) کمترین میانگین نمره را داشت. کیفیت زندگی در حیطه سلامت روان(۵۲/۸±۷۷/۵۱) بالاترین و در حیطه سلامت جسمانی(۱۶/۸±۱۴/۴۳) کمترین میانگین نمره را به خود اختصاص داد. بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی ارتباط معنادار و مثبت آماری وجود داشت(۳۸۵/۰, r=۰۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری: در پژوهش حاضر،پرستارانی که رضایت شغلی بیشتری داشتند از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند . لذا، فراهم نمودن بسترهای افزایش رضایت شغلی پرستاران جهت بهبود کیفیت زندگی آنها و ارایه خدمات حرفه‌ای مطلوب‌تر پیشنهاد می‌شود.
 

---

مقدمه:  رضایت از زندگی یکی از  مولفه های سلامت روان است که تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله خودکارامدی است که در دانشجویان پرستاری بررسی و مطالعه این مفهوم اهمیت بسیاری دارد. بنابراین  پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با رضایت از زندگی دردانشجویان پرستاری انجام شد.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی _ تحلیلی است که جامعه پژوهش شامل کیله دانشجویان  کارشناسی پرستاری مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۹۸-۹۷ می باشد. نمونه مورد بررسی شامل  ۲۰۰ نفر از دانشجویان پرستاری بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های استاندارد، رضایت از زندگی دینر و همکاران، و خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از نرم افزار spss۱۶ و روش های آماری شامل محاسبه میانگین و انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی انجام شد.
یافته‌ها:  ۵/۵۱ درصد دانشجویان زن، ۹/۸۲ درصد مجرد، ۵۳ درصد غیر بومی و میانگین سنی آنان ۲۳ سال بود. نتایج پژوهش نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره رضایت از زندگی ۲۹/۴± ۰۹/۱۵ بود که بالاتر از مقدار متوسط بود و همچنین میانگین نمره خودکارآمدی ۶۷/۶± ۸۲/۵۶ که در سطح متوسط بود. همچنین بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی همبستگی مثبت معناداری وجود داشت (۴/۰r=،۰۰۱/۰>p) . 
نتیجه‌گیری: یافته نشان داد خودکارامدی با رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری ارتباط دارد. به عبارتی با بالا رفتن خودکارامدی میزان رضایت از زندگی نیز بیشتر میشود. بنابراین پیشنهاد میشود با اقداماتی نظیر برگزاری کارگاه های آموزش مهارت های خودکار آمدی سطح رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری را  به عنوان یکی از اقشار مهم و تأثیرگذار جامعه افزایش داد.

---

مقدمه: با توجه به اینکه علم پرستاری قرین با عملکرد بالینی حرفه ای و تبحر بالینی می باشد و محیط بالین، محیطی سرشار از تغییرات استرس زا است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی روش آموزش حل مسئله و آموزش مشارکت بالینی با روش آموزش معمول بر مهارت های بالینی، اضطراب و رضایتمندی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد گنبد کاووس انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه های آزاد گنبد، علی آباد و گرگان بودند که ۹۰ نفر از بین آنها به روش تصادفی بلوک بندی ثابت در ۳ گروه ۳۰ نفره آموزش مشارکتی، آموزش حل مسئله و آموزش معمول قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: چک لیست داپس، پرسشنامه بررسی حیطه شناختی ، پرسشنامه  اضطراب اشپیل برگر و پرسشنامه بررسی رضایتمندی VAS  بودند. جهت سنجش اختلاف میانگین نمرات مهارت بالینی افراد مورد مطالعه، قبل از آموزش و بعد از آموزش از آزمون t زوجی و جهت مقایسه شدت اضطراب آشکار و پنهان از آزمون کای اسکوئر و همچنین جهت آنالیز نمرات حاکی از رضایتمندی دانشجویان ازآزمون آنالیز واریانس گروه ها استفاده گردید.
یافته ها: در رابطه با مهارت بالینی دانشجویان در روش مشارکتی اختلاف معنا داری بین میانگین نمرات قبل و بعد از مداخله مشهود بود. روش حل مسئله هم این اختلاف معنا را قبل و بعد از مداخله نشان می دهد (۰۰۱/۰>p). در آموزش معمول اختلاف نمرات کسب شده در مقایسه با دو روش آموزشی قابل مقایسه نیست(۰۰۱/۰>p). در حیطه اضطراب آشکار و نهان روش های آموزش مشارکتی و حل مسئله در مقایسه با آموزش معمول اختلاف معنا داری قبل و بعد از مداخله مشهود بود (۰۵/۰>p ). در حیطه رضایتمندی نیز اختلاف معنا داری در بین روش های حل مسئله و مشارکتی در مقایسه با روش معمول مشهود بود(۰۰۱/۰>p)
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روش آموزش مشارکتی و حل مسئله با ارتقاء مهارت بالینی ، کاهش اضطراب و استرس محیط بالین و نیز افزایش رضایتمندی فعالیت در شرایط سخت، روش مناسبی تلقی گردد.. بنابراین پیشنهاد میشود در آموزش دانشجویان پرستاری در بخش ویژه از رویکردهای آموزشی مشارکتی و حل مسئله استفاده شود
 

---

---

مقدمه: مراقبت پرستاری و رضایتمندی بیماران دو جزء اساسی پرستاری محسوب می­شود و حاصل آن ارتقاء سلامت جامعه و بهبودی سریعتر بیماران می باشد. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین رضایتمندی بیماران و تعیین ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک  از مراقبت­های پرستاری در بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی شهر بیرجند انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی ۲۴۹  نفر از بیماران بستری در بیمارستانهای  شهر بیرجند  در سال ۱۳۹۸ به روش چند مرحله ای انتخاب شدند و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تدوین شده توسط  معاونت پرستاری وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی  بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS ۲۲  و آمار توصیفی و آزمون آماری کای دو در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: در این مطالعه اکثربیماران زن (۲/۵۸%) ،متاهل (۲/۹۳ % )،دارای سن ۵۰-۴۱ سال (۵/۲۰% )،تحصیلات زیر دیپلم  (۵۵%) ،ساکن شهر( ۹/۶۳%) ودارای تجربه خوب از بستری قبلی (۲/۴۹%) می باشند.سطح رضایتمندی آنان در کل و مولفه‌های آن در حد متوسط است. بیشترین میانگین نمره رضایتمندی بیماران مربوط به مولفه توانمندی اخلاقی و عاطفی (۶۱/۰±۵۶/۳) و کمترین میانگین مربوط به مولفه آموزش به بیمار (۸۲/۰±۸۹/۲) می‌باشد. میانگین نمره رضایتمندی بیماران در کل ۶۳/۰±۳۱/۳ بدست آمد.
نتیجه گیری: در این مطالعه رضایتمندی بیماران از مراقبت پرستاری و ابعاد مراقبت‌های درمانی، آموزش به بیمار، ارتباط درمانی و توانمندی اخلاقی و عاطفی در حد متوسط بود.که با برنامه ریزی مدیران و پرستاران میتوان گامی در جهت ارتقاءکیفیت ارائه مراقبت های پرستاری و رضایتمندی بیماران برداشت.

---

مقدمه: ارزشیابی خود و همتا بعنوان ارزشیابی های تکوینی در افزایش  یادگیری دانشجویان تاثیر دارند. بمنظور معرفی روش موثرتر، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر بکارگیری ارزشیابی خود و همتا بر رضایتمندی و یادگیری مهارت بالینی دانشجویان پرستاری انجام شد.
روش کار: در این مطالعه مداخله ای با طرح متقاطع، کلیه دانشجویان ترم یک کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری مامایی همدان جهت انجام دو پروسیجر ساکشن و پانسمان وارد مطالعه شدند. از چک لیست استاندارد برای ارزشیابی هر پروسیجر استفاده گردید. با استفاده از چک لیستها، همزمان با ارزشیابی مربی هر ۴۹ دانشجو به صورت قرعه کشی یکی از پروسیجرها را  به روش خودارزشیابی و پروسیجر بعدی را به صورت ارزشیابی همتا انجام دادند. ۲هفته بعد مجدد هر دانشجو در طی انجام پروسیجرها تحت ارزشیابی توسط مربی قرار گرفت. نمره نهایی به عنوان ملاک یادگیری در نظر گرفته شد. رضایت دانشجویان از روشهای ارزشیابی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بررسی گردید. داده ها با SPSS-۱۶ و با سطح معنی داری ۰۵/۰ تجزیه تحلیل شدند.
یافته‌ها: در پروسیجر ساکشن تفاوتی بین نمره نهایی دانشجویان در دو روش ارزشیابی وجود نداشت. در پروسیجر پانسمان ارزشیابی همتا باعث یادگیری بهتر در دانشجویان نسبت به روش خودارزشیابی شد (۰۱/۰>p). ارزشیابی همتا باعث رضایت بیشتر دانشجویان در بعد ارتباط و کاهش اضطراب گردید (۰۵/۰>p).
نتیجه­گیری: با توجه رضایت دانشجویان از ارزشیابی همتا و تاثیر مثبت آن بر یادگیری مهارتهای بالینی دانشجویان، استفاده از این روش در امر آموزش دانشجویان به مسئولان آموزشی توصیه می گردد.

---

مقدمه: هر چند تمام افراد در معرض غلیان خشم و عدم رضایت شغلی قرار می­گیرند اما گروهی از افراد به دلیل نوع کار و مسئولیت­شان بیشتر از دیگران در معرض این اتفاق هستند که پرستاران از این گروه می­باشند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش فراشناخت گروهی بر رضایت شغلی و مدیریت خشم پرستاران بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پی­گیری با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش پرستاران بیمارستان­های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۱۳۹۹ بودند. با روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ نفر پرستار براساس ملاک های ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند، و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند(هرگروه ۲۰ نفر). گروه آزمایش  تحت آموزش  ۱۲ جلسه ۷۵ دقیقه­ای با فراوانی دو بار در هفته قرار گرفتند و گروه کنترل بعد از پیگیری آموزش دریافت کردند. مشارکت کنندگان با پرسشنامه خشم اسپیلبرگر و پرسشنامه رضایت شغلی ویسوکی و کروم  مورد ارزیابی در ۳ مرحله قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از بسته آماری SPSS نسخه ۲۳ استفاده گردید.
یافته: میانگین نمرات خشم قبل از آموزش در گروه‌ آزمایش و کنترل به‌ترتیب ۰۲/۱۱±۸۰/۱۶۳­ و ۴۳/۱۸±۷۸/۱۵۶­ بود که پس از آموزش در پس‌آزمون به ۰۸/۸±۹۵/۱۱۸­ و ۹/۱۳±۴۴/۱۵۴­ و در پیگیری به ۵۵/۶±۹۵/۱۴۳­ و ۱۵/۸±۸۹/۱۵۵­ تغییر یافت. میانگین نمرات رضایت شغلی قبل از آموزش در گروه‌ آزمایش و کنترل به‌ترتیب ۲۰/۱۲±۲۵/۷۹­ و ۰۷/۱۶±۰۵/۷۷­ بود که پس از آموزش در پس‌آزمون به ۵۰/۴±۱۱/۹۰ و ۶۳/۱۵±۱۲/۷۶­ و در پیگیری به ۷۲/۱۱±۷۰/۹۰­ و ۱۳/۱۵±۰۶/۷۶­ تغییر یافت. نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که میانگین نمرات خشم و رضایت شغلی در گروه‌ آزمایش فراشناخت نسبت به گروه کنترل پس از آموزش معنادار (۰۰۱/۰>p) بوده و تا مرحله پیگیری حفظ  شده است.­ بیشترین اندازه اثر به ترتیب مربوط به مدیریت خشم(۷۲/۰) و رضایت شغلی (۶۵/۰) بوده است.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش فراشناخت به پرستاران می­تواند روش مناسبی برای بهبود رضایت شغلی و مدیریت خشم در آنان باشد.
 

---

مقدمه: بستری شدن بیمار در بخش مراقبت های ویژه، خانواده ها را در گردبادی از استرس عاطفی قرار می دهد. با توجه به اهمیت رسیدگی پرستاران به نیازها و نگرانی های این خانواده ها، در این مطالعه ارتباط درک نقش پرستاران در قبال خانواده با میزان رضایتمندی و نگرانی خانواده در بخش مراقبتهای ویژه مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: این پژوهش یک پژوهش مقطعی (توصیفی- تحلیلی) بود. جامعه آماری کلیه خانواده های بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های شهرستان گنبد (۱۴۰۰-۱۳۹۹) بود. ۱۴۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه درک اعضای خانواده از نقش پرستاران بخش ویژه، پرسشنامه نگرانی و پرسشنامه رضایتمندی خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بود. داده ها با استفاده از آمارهای تی مستقل، آنووا، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون خطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شد. سطح           معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته ها: از خانواده ها، ۷۵ درصد با میانگین و انحراف معیار ۱۱/۱±۰۴/۳ بیشترین درک را از نقش پرستاران در قبال خانواده داشتند. میانگین و انحراف معیار رضایتمندی خانواده ۸۷/۲۰±۹۸/۷۳ به دست آمد. درک خانواده از نقش پرستاران در قبال آنها با رضایتمندی همبستگی مثبت ضعیفی را نشان داد (۲۵۰/۰=r  و ۰۰۲/۰=p). همچنین، نگرانی قادر به تبیین درک خانواده از نقش پرستاران نبود.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد درک خانواده از نقش پرستاران با رضایتمندی و نگرانی خانواده همبستگی ضعیف دارد. پیشنهاد می شود در تحقیقات آتی این که خود پرستاران وظایف خود در قبال خانواده را چگونه درک می نمایند، مورد بررسی قرار گیرد.