مؤسسه آموزش عالی زند شیراز ، rezamotaghi63@yahoo.com
چکیده: (26 مشاهده)
مقدمه: طلاق یکی از عوامل استرسزا در خانواده است که میتواند خودکارآمدی و تابآوری کودکان و نوجوانان را کاهش دهد. خودکارآمدی به باور فرد به تواناییهای خود در مدیریت موقعیتها اشاره دارد و تابآوری، توان مقابله با شرایط دشوار است. آموزش مهارتهای زندگی میتواند بهعنوان یک مداخله مؤثر، این تواناییها را ارتقا دهد..لذا پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و تابآوری در کودکان و نوجوانان طلاق انجام شده است. روش کار: این مطالعه نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه گواه انجام شد. جامعه آماری شامل کودکان و نوجوانان طلاق شهر ارسنجان (ایران) در سال 1402 بود که 30 نفر از آنها به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هرکدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقهای (دو بار در هفته) آموزش مهارتهای زندگی دریافت کرد.ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودکارآمدی Morris (۲۰۰۱) و پرسشنامه تابآوری Ungar و Liebenberg (2011) بود. اطلاعات حاصل از پرسشنامهها در پیشآزمون وپسآزمون با استفاده از نرمافزار 26-SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و با آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره به بررسی فرضیههای پژوهش با سطح معناداری (05/0>p) پرداخته شد. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بهطور معناداری بر خودکارآمدی و تابآوری کودکان و نوجوانان طلاق تاثیر داشت(001/0>p).همچنین، آموزش مهارتهای زندگی بهطور معناداری ابعاد خودکارآمدی (خودکارآمدی اجتماعی، خودکارآمدی تحصیلی و خودکارآمدی هیجانی) و ابعاد تابآوری(تابآوریفردی، ارتباطی و بافتی) تاثیر داشت(001/0>p). نتیجهگیری: با توجه به آسیبهای روانی-اجتماعی ناشی از طلاق، آموزش مهارتهای زندگی میتواند بهعنوان یک راهکار پیشگیرانه مؤثر در ارتقای سلامت روانی کودکان و نوجوانان طلاق مورد استفاده قرار گیرد.
Jowkar M, kamali S, Mottaghi R. The Effectiveness of Life Skills Training on Self-Efficacy and Resilience in Children and Adolescents of Divorce. 3 JNE 2025; 14 (1) :76-88 URL: http://jne.ir/article-1-1670-fa.html
جوکار مریم، کمالی شهرزاد، متقی رضا. اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و تابآوری در کودکان و نوجوانان طلاق. آموزش پرستاری. 1404; 14 (1) :76-88