مقدمه: با توجه به اهمیت شفقت خود دانشجویان در دانشگاه و تأثیری که بر دانشجویان در نظام آموزش پزشکی دارد، هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش شفقت خود بر سلامت عمومی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است.

روش کار: روش مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 بوده است. حجم کل نمونه بر اساس روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی با استفاده از جدول گرجسی و مورگان، 250 نفر تعیین شد. به منظور جمع آوری داده‌ها از مقیاس شفقت خود نف (2003) و پرسش‌نامه سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 از طریق آزمون‌های آماری MANOVA و آزمون رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که بین ابعاد مختلف شفقت خود دانشجویان دختر و پسر به طور کلی تفاوت معناداری مشاهده شد (0/01> P). بین مؤلفه‌های مهربانی با خود و به‌هوشمندی با سلامت عمومی دانشجویان رابطه مثبت معناداری وجود دارد و بین مؤلفه‌های قضاوت در مورد خود، انزوا و همانندسازی فزاینده با سلامت عمومی دانشجویان رابطه منفی معناداری وجود دارد (0/01> P). مؤلفه‌های مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود، مشترکات انسانی، به‌هوشمندی و همانند سازی فزاینده، در مجموع 0/422درصد از واریانس نمرات سلامت عمومی دانشجویان را تبیین کردند و از لحاظ آماری معنادار بودند (0/05> P).

نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که بین شفقت خود، سلامت عمومی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رابطه وجود دارد، بنابراین پیشنهاد می‌شود با استفاده از اجرای دوره‌های آموزشی شفقت خود برای دانشجویان، بهبود وضعیت شفقت خود و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد توجه قرار گیرد.