مقدمه: تدریس تنها انتقال دانش نیست، بلکه تعامل یا ارتباطی بین مدرس و فراگیر است. بنابراین مشارکت دانشجویان در فرایند یادگیری می‌تواند بر اثربخشی شیوه تدریس بیفزاید. این مطالعه با هدف تأثیر آموزش تدریس مشارکتی بر دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی به مطلوبیت تدریس مشارکتی انجام شد.

روش کار: این مطالعه یک پژوهش شبه تجربی که با مشارکت 47 نفر از دانشجویان پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. نمونه‌ها به روش نمونه گیری آسان به مطالعه وارد شدند. در ابتدای تدریس توضیحات کافی در مورد نحوه مشارکت دانشجویان در تدریس داده شد و فرایند تدریس مشارکتی در هر جلسه طی 10 مرحله برگزار گردید. در آخرین جلسه اطلاعات با استفاده از ابزار پژوهشگر ساخته بر مبنای تدریس مشارکتی جمع‌آوری شد. از نرم‌افزار SPSS با نسخه 17 جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد اکثر دانشجویان تمایل به تدریس توسط مدرس را داشته‌اند و تدریس به‌صورت مشارکتی از مطلوبیت کمتری برخوردار بوده است؛ به‌طوری‌که بیشترین مطلوبیت به ترتیب با میانگین (انحراف معیار) (0/43) 4/83، (0/48)4/83و (0/40)4/81مربوط به "خواندن متن توسط مدرس"، "تدریس درس توسط استاد" و "تجزیه لغات متن توسط مدرس"و کمترین مطلوبیت با میانگین (انحراف معیار) (1/38)3/91و (1/33)3/98مربوط به دو سؤال شامل "ترجمه متن توسط دو یا چند دانشجو با استفاده از دیکشنری در مدت‌زمان معین" و"ترجمه متن توسط دو یا چند دانشجو بدون استفاده از دیکشنری در مدت‌زمان معین" بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش دانشجویان تمایل بیشتری به تدریس مدرس داشتند؛ احتمالاً ماهیت درس زبان به گونه‌ای است که دانشجویان تمایلی به مشارکت در آن ندارند. بهتر است که تدریس مشارکتی از مقاطع پائین تر شروع شود تا در مقاطع بالاتر تمایل دانشجویان بیشتر شود و احتمالاً یادگیری هم بهتر صورت گیرد.