مقدمه: پاندمی کووید-19 تغییراتی را در فرایند آموزش دانشجویان علوم پزشکی ایجاد نمود. هدف از این مطالعه تبیین فرایند آموزش مجازی دانشجویان علوم پزشکی در بحران کرونا بود.
روش کار: مطالعه کیفی حاضر با رویکرد گراندد تئوری بر روی 40 نفر از دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه های عمیق نیمه ساختارمند و گروه متمرکز استفاده شد. نمونه گیری با روش هدفمند و نظری انجام شد. تحلیل داده ها با رویکرد استراس و کوربین نسخه 2015 صورت گرفت. 
یافته ها: یافته ها نشان داد دانشجویان علوم پزشکی در ابتدای پاندمی کووید-19 با ناکافی بودن زیرساخت‌های آموزش مجازی مواجهه بودند. آنها با چالش‌های مدیریت ضعیف زمان و عدم مدیریت منابع و امکانات و فرصت‌های چون از بین رفتن چالش‌های فیزیکی آموزش حضوری و ماندگاری محتوای مجازی مواجه بودند. دانشجویان طی فرایند آموزش مجازی از راهکارهایی چون توسعه یادگیری مجازی خودراهبر، ارتباط مجازی مؤثر دانشجو ـ استاد، مدیریت آموزش و توسعه یادگیری الکترونیک استفاده می کردند. در نهایت آموزش مجازی با پیامدهایی چون عوارض جسمی و روحی، آشنایی با شیوه‌های نوین آموزش مجازی، آموزش کارآ و  اثربخش دروس نظری، شکاف تئوری و عمل و تغییر نوع تعاملات همراه بود. 
نتیجه گیری: دانشجویان علوم پزشکی در فرایند آموزش مجازی با ناکافی بودن زیرساخت های آموزشی، چالش مدیریت ضعیف زمان، عدم مدیریت منابع و امکانات مواجه بودند. آنها با بهره گیری از فرصت ها و راهکارهایی چون توسعه یادگیری الکترونیک و مدیریت آموزش تلاش می کردند تا یادگیری در آنها شکل گیرد.