مقدمه: با تغییر ناگهانی آموزش حضوری به الکترونیکی در دوران پاندمی کوید-19، اطلاع ازمیزان آمادگی فراگیران برای یادگیری آنلاین و تاثیر آن در تنشهای روانشناختی دانشجویان در حین یادگیری الکترونیکی، برای مدرسین، مشاورین و برنامه ریزان آموزشی اهمیت دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی بین آمادگی فراگیر برای یادگیری آنلاین با تنش های روانشناختی مربوط به یادگیری الکترونیکی در دانشجویان پرستاری و مامایی در دوران پاندمی کوید-19  درسال 1400انجام شد.

 روش کار: مطالعه حاضر از ﻧﻮع ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ - همبستگی بود که بر روی 194 دانشجوی مقطع کارشناسی رشته پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج درنیمسال دوم سال 1399-1400 انجام شد. نمونه گیری به روش آسان انجام شد. داده ها توسط فرم اطلاعات جمعیت شناختی ، مقیاس آمادگی فراگیر برای یادگیری آنلاین و پرسشنامه دیسترس روانشناختی در یادگیری الکترونیکی جمع آوری شد. اطلاعات توسط نرم افزار آماری  SPSSنسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی ،تی تست ،آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل گردید.

یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره پریشانی روانشناختی در یادگیری الکترونیک 42/14 ± 34/65 بود و 7/61 دانشجویان پریشانی روانشناختی متوسطی در یادگیری الکترونیک داشتند. همچنین میانگین نمره آمادگی برای یادگیری آنلاین29/10 ± 05/64 بود و 1/56 درصد از دانشجویان آمادگی متوسط برای یادگیری آنلاین داشتند. همبستگی معکوس، متوسط و معناداری بین  نمره کل آمادگی فراگیر برای یادگیری آنلاین با نمره کل پریشانی روانشناختی برای یادگیری الکترونیکی در دانشجویان بدست آمد(001/0>p  369/0-=r ). 

بحث: مطالعه حاضر نشان داد، دانشجویانی که آمادگی کمتری برای یادگیری آنلاین داشتند، تنشهای روانشناختی بیشتری در حین یادگیری الکترونیکی داشتند. این یافته بر ضرورت توانمند سازی دانشجویان برای یادگیری آنلاین، غربالگری اختلالات روانشناختی و تامین منابع حمایتهای و مشاوره ای جهت ارتقاء سلامت روانی دانشجویان تاکید می نماید.