|
اثربخشی آموزش طرحواره‌درمانی بر نگرانی و نشخوار ذهنی دانشجویان موسیقی
|
امین شکرگزار   ، علی ناصری |
| دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز ، dr.alinaseri@iau.ac.ir |
|
|
چکیده: (1458 مشاهده) |
مقدمه: امروزه موسیقی‌دانان به دلیل کم اهمیت شدن شغلشان در ایران، افکار و هیجانات منفی بسیاری را تجربه می‌کنند. نشخوار ذهنی و نگرانی در جامعه‌ی هنرمندان به ویژه هنرمندان عرصۀ موسیقی مواردی رایج است. این مهم، ارتباط بالایی با سلامت روان و کیفیت زندگی آن‌ها دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش طرحواره‌درمانی بر نشخوار ذهنی و نگرانی دانشجویان موسیقی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. به روش نمونه‌گیری در دسترس، 72 آزمودنی از میان دانشجویان موسیقی شهر شیراز در سال 1402 انتخاب و به صورت تصادفی در هر گروه 36 آزمودنی قرار داده شد. آزمودنی‌ها در مرحلۀ پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با پرسشنامۀ نشخوار ذهنی (RRS) و پرسشنامۀ نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش، طی 8 جلسۀ 90 دقیقه‌ای بر اساس پروتکل طرحواره‌درمانی Young و همکاران تحت آموزش قرار گرفت. داده‌های به دست آمده در نرم‌افزارSPSS - 26 با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: بین گروه آزمایش و کنترل از نظر سن، جنسیت و تأهل تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). برنامۀ آموزش طرحواره‌درمانی منجر به کاهش نشخوار ذهنی و نگرانی در پس‌آزمون و پیگیری گردید (001/0=P). بیش‌ترین اندازۀ اثر در پس‌آزمون به ترتیب مربوط به نشخوار ذهنی (2/25 درصد) و نگرانی (24 درصد) و در پیگیری نیز به همان ترتیب (8/32 درصد) و (1/26 درصد) بود.
نتیجه‌گیری: بنابر نتایج به دست آمده، برنامۀ آموزش طرحواره‌درمانی منجر به کاهش نشخوار ذهنی و نگرانی در دانشجویان موسیقی شهر شیراز گردید و پیشنهاد می‌شود از این برنامۀ آموزشی جهت توانبخشی دانشجویان موسیقی استفاده شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: دانشجویان موسیقی، طرحواره‌درمانی، نشخوار ذهنی، نگرانی، هنرمندان، یانگ |
|
|
متن کامل [PDF 358 kb]
(518 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی-کمی |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/4/30 | پذیرش: 1403/6/24 | انتشار: 1403/7/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
